Estimad@s amig@s

Todo o noso agradecemento,

por ter medrado, un ano máis, convosco,

por ter compartillado, a vosa vida animada, con nosco,

por ter camiñado xuntos, para animar o mundo,

…

Por todo elo, e por moito máis

FELICES ANIMADAS FESTAS

E VENTUREIRO ANINOVO!

Maite Ruiz de Austri, el referente femenino de la animación española presenta: "EL TESORO DEL REY MIDAS"

Maite Ruiz de Austri é unha escritora, guionista e directora española de cinema e televisión, especializada en programas para nenos e novos. É a única muller directora de longametraxes de animación do cinema español. Até o momenta dirixiu cinco películas e unha serie para televisión. Pertence a CIMA, (Asociación de Mulleres Cineastas) e é membro d a Academia de Ciencias e Artes Cinematográficas de España. Entre os numerosos e importantes premios que recibiu na súa dilatada carreira destacan: dous Premios Goya a  mellor película de animación polo Regreso do vento do norte (1995) e por Que veciños tan animais! (1999), dúas medallas de Ouro en The Houston International Filme Festival e medalla de prata e medalla de bronce en The New York TV Festival.

O pasado cinco de novembro estreou a súa última película, "O tesouro do Rei midas".  Secuela de Animal Chanel (2008). Na que a cegoña Cathy, o rato Nico e o seu compañeiro, Lorri, grandes reporteiros xa coñecidos dos nenos, celebran o comezo dunhas merecidas vacacións, cando Papá Rato comunícalles moi preocupado que acaba de chegar un S.O.S. imposible de ignorar: dous reporteiros da cadea ACH están a ser acosados por un ser monstruoso mentres traballan nunha reportaxe nas profundidades da selva Horripilante e necesitan axuda urxente. ACH, a mellor cadea mundial de TV para animais feita por animais, nunca deixa na estacada a ningún dos seus colaboradores, por iso, Cathy e Nico renuncian ás súas vacacións para ir en axuda dos seus compañeiros e facer, ao mesmo tempo, as delicias dos máis pequenos.

Jade Raymond, selo de calidade na industria do videoxogo

Licenciada en Ciencias Informáticas e Belas Artes, esta canadense iniciouse na súa paixón facía os videoxogos no seu adolescencía.

"Despois de pasar todo un verán xogando a videoxogos, fíxose claro que o seguinte paso para min era o de crealos"

Meu dito, meu feito.

Comezou a súa carreira como programadora realizando xogos educativos para as plataformas IBM e Microsoft, con aplicacións educativas; para dar enseguida o salto ao equipo de desenvolvemento de videoxogos de SONY. O seu bo facer, granxeolle unha excepcional reputación que a catapultaría á "archiconocida" desarrolladora e distribuidora Electronic Arts, onde traballo como produtora de SIMS Online.

Como o de Jade son as sagas, decidiu regresar á súa Montreal natal para enrolarse nas filas de Ubisoft, e emprender a travesía pola saga máis exitosa do momento "Assassins Creed". Realizou a primeira entrega como produtora principal; e tras lograr un éxito sen parangón, fíxose co posto de produtora executiva en "Assassins Creed II". Como o seu son as sagas ... tamén terá algo que ver en "Assassins Creed III"; pero esta vez,  e aos seus trinta e cinco anos, desde a mesma dirección de Ubisoft Toronto. Como presidenta.

Kseniya Simonava, a creatividade fronte a crise

Kseniya Simonava é unha clara demostración do desenvolvemento e a supremacía da creatividade en tempo de crise.

Esta moza ucraína, nacida o 22 de abril do ano 1985; comezou a debuxar sobre area en 2008, cando por mor da crise de crédito o seu negocio calou en quebra. O seu afan de superación levouna a comezar con esta técnica de animación como punto de inflexión ante a perentoria situación que se lle sobreviña. Xuntando o bo facer e a creatividade que adoita xurdir no ser humano tras situacións de dramatismo extremo, decidiuse a participar no concurso Ukraine´s Got Talent; en España "Tienes talento" emitido por Cuatro televisión. Resultando gañadora en 2009 a partir dunha animación que reflicte a traxedia do pobo soviético durante a Segunda Guerra Mundial.

Kseniya, ademais do prestixio e recoñecemento mundial, gañou un premio que rolda os 90.000 euros ao obter o primeiro lugar. O vídeo do seu "performace" en Youtube recibiu máis de 15 millóns de visitas de todas as partes do mundo.

Dende mulleres animando queremos ofrecer esta pequena homenaxe a Kseniya Simonova e a todas aquelas persoas que saben sacar o mellor de si mesmas nos momentos máis difíciles. Vai por vós!!!.

Monique Renault: todo un referente feminino da animación

Tras ser protagonista dunha das entregas de Mulleres Animando, a artista francesa, actualmente instalada en Holanda, Monique Renault, contactou connosco a través da rede, alegre e agradecida polo artigo sobre a súa persoa e interesada en participar nesta Terceira Edición de Animacam, achegando gran parte da súa extensa obra con oito animacións, desde a súa etapa inicial en Francia até o seu desenvolvemento profesional nos Países Baixos.

Desde os seus inicios en 1966, cando obtén a titulación para cursar estudos en Praga, até hoxe en día, a animadora nunca deixou de crear, participando en múltiples iniciativas e formando parte como xurado de prestixiosos festivais de animación de todo o mundo. Destaca na súa obra, a delicadeza coa traza a lapis aos personaxes e o modelado dos mesmos, así como a utilización da imaxe e o movemento combinadas á perfección.

No Festival Animacam.tv, están dispoñibles oito das súas obras na Sección Oficial a Competición na categoría Retrospectiva:

- 850 years in Moskow
- À a votre
- Borderline 1 & 2
- Holly Smoke
- L´Alliance
- Nike 1980
- Pas a dèux
- Psychoderche
- Weg Ermee

Para ver as obras da artista francesa, é tan simple como acceder á páxina principal do Festival, clicar en Ver Vídeos e no buscador de películas, na parte esquerda da pantalla, teclear o nome da animadora: Monique Renault. Reláxense e gocen!

Monique Renault, l'art émancipé - Bande-annonce
Cargado por centrepompidou. - Videos de arte y animación.

A Fundación Mujer es Audiovisual presenta a convocatoria de Cinema en Feminino 2010

A Fundación Mujer es Audiovisual convoca a todas as mulleres que teñan traballos audiovisuais tales como: documentais, curtametraxes, longametraxes, animacións, experimentais, vídeo clips ou filme-minutos; co fin de facer unha selección de proxectos para as diferentes mostras en festivais nacionais e espazos alternativos vencellados á fundación.

Para coñecer os requisitos para participar na Convocatoria Cinema en Feminino 2010 sigan a seguinte ligazón, pulsando aquí

Mujer es Audiovisual conformouse no marco do I Festival de Cinema feminino en Bogotá, Colombia- Luces, Cámara, Mulleres en Acción, unha proposta desde a política pública de Muller e xéneros da Alcaldía Maior de Bogotá no 2007. Alí presentáronse ao redor de 100 películas dirixidas por mulleres, participando 14 países, seis espazos de proxección, cinco conversatorios e un seminario internacional con Esther Pérez de Eulate realizadora española quen representou a Asociación de Mulleres cineastas e de Medios Audiovisuais de España (CIMA).

Comunicado urxente: Animacam en Facebook

Estimados e estimadas amigos e amigas do Festival Animacam:

É noso deber comunicarlles que contamos cun grave problema no momento de tentar acceder á nosa conta de Facebook, cuxo usuario é Festi. Animacam, desde hai seis días. Tras tres anos de concorrencia do Festival nos que estivo activo, compartillando todas as informacións referentes ao mesmo a través de dita rede social, atopámonos coa imposibilidade de emitir os nosos comunicados a partir da nosa conta orixinal, creada desde a Primeira Edición do Festival en xuño de 2008.

Tras tentar liquidar o problema, contactando cos administradores da rede social Facebook, cuxos representantes fixeron caso omiso ás nosas demandas, e consultando asesoría a diferentes expertos en informática e social networking, non comprendemos cal é o verdadeiro motivo do cesamento da devandita conta, xa que contamos co perfil de usuario aberto aos internautas e amigos do Festival, pero sen posibilidade de acceder á conta para seguir informando as novidades de Animacam. Por iso, sospeitamos que se trata dun ataque informático ao usuario de Facebook de Animacam, descoñecendo as razóns e motivos que ao causante lle levaron a realizalo.

Lamentamos e pedimos desculpas a todos os nosos seguidores e amigos do Festival, xa que se trata dun erro alleo á Organización e imposible de ser emendado a través da mesma, a cal sempre realizou un labor estritamente profesional e informativa co fin de compartir con todos vostedes a nosa actividade, desempeñada con todo o noso agarimo e estímulo. A pesar diso, a nosa alternativa será crear un novo usuario do Festival para continuar transmitindo ao público as novidades no relativo ao mesmo.

Rogámoslles, acepten as nosas desculpas e instamos os administradores desta rede social a que liquiden, expliquen e argumenten os inconvenientes que nos xurdiron á hora de acceder ao perfil da devandita rede social, motivos e razóns que descoñecemos e como usuarios, temos o dereito de ser informados ao respecto.

Moitas grazas polo seu tempo e atención

Un cordial saúdo

EQUIPO ANIMACAM
info@animacam.tv
http://www.animacam.tv

Femitic: Festival de vídeos realizados por mulleres

FEMITIC é un concurso de vídeos que fomentan a participación das mulleres en Internet.

Co concurso de vídeos de mulleres Femitic, Dons en Xarxa (asociación que organiza o certame) pretende alcanzar os seguintes obxectivos:

- Fomentar a creación de contidos dixitais entre as mulleres.

- Animar ás mulleres para que participen máis activamente en Internet e as Redes Sociais.

- Visibilizar ás mulleres en Internet.

- Diminuír a fenda dixital de xénero.

- Fomentar o uso de Internet como un espazo onde promover valores igualitarios e inclusivos entre as mozas e os mozos.

A flor carnívora de María Lorenzo

Unha muller soa na súa casa. Un home, ou quizá dous. Unha Venus Atrapamoscas. As flores carnívoras morren cando cazan... pero non todas.

A recoñecida animadora alacantina María Lorenzo -una das figuras destacadas no noso espazo, Mulleres Animando- participa de novo nesta Terceira Edición de Animacam coa súa última animación: La flor carnívora, unha animación tradicional sobre acetato que narra a soidade dunha muller á que as súas plantas carnívoras morren, aínda que non todas.

FICHA DA OBRA

Director: María Lorenzo Hernández
Guión: María Lorenzo Hernández
Animación: María Lorenzo Hernández, Mikolaj Konwacki
Argumento: María Lorenzo Hernández, Enrique Millán
Storyboard: María Lorenzo Hernández
Fotografa: Carol Bernal
Música: Armando Bernabeu, Merche Moret
Montaxe: Jordi Abellán - 25P, Francisco Ortiz
Creditos: Francisco Ortiz
Dirección artística: María Lorenzo Hernández
Produtor: José Iborra, Miquel Guillem

Mulleres Animando: Joanna Priestley

Nada en Oregon (Estados Unidos), Joanna Priestley empezou a experimentar coa animación a idade moi temperá. "Un dos primeiros xoguetes que me deron sempre", lembra, "era un zootropo, que se movía nunha pequena plataforma xiratoria. Encantábame! Estou segura de que me convertín nunha animadora, grazas a ese xoguete."

Despois da universidade, mudouse a París "para estudar gravado calcográfico co mestre Bill Hayter no Atelier 17". Volvendo a Oregon, estableceuse en Sisters , un pequeno pobo vaqueiro pequeno no centro do estado, onde non había case nada que poder facer. Se non había cinema comercial, ela axudou a iniciar unha sociedade cinéfila, a cal o converteu nun gran éxito.

Traballou como bibliotecaria de cinema para o Centro de Cinema do Noroeste, en Portland, o que lle permitiu volver o traballo de novo e cumprir o seu soño de coñecer a animadores independentes como George Griffin, cuxo traballo namorou a Priestley e converteuse nunha gran influencia. Outros animadores que tiveron unha gran influencia na animadora son Norman McLaren, Len Lejía e Aarón Jane.

"Con todo", di ela, "a película que me influíu máis é La Jetée de Chris Marker, [que consiste enteiramente en fotografías]."

Mulleres Animando: Monique Renault

Monique Renault naceu en Rennes, Francia. Estudou pintura na Ecole Nationale Supérieure deas Beaux Arts de Rennes e París. En 1966 obtivo unha bolsa para estudar animación en Praga. Traballou varios anos con Peter Mallinson Foldes e Sarah. En 1972 converteuse na animadora en xefe de A.A.A. Studio (J. Rouxel Ponti e M.) en París. En 1976 foise a traballar en Amsterdam en Holanda e adquiriu a nacionalidade neerlandesa.

Foi convidada de honra en Assen, Atenas, Cambridge, Grimstad, Hiroshima, Krok, Londres, Montpellier, Rennes, Sorrento, Estocolmo, Taiwan, Tampere e de Utrecht.

Monique é tamén coñecida polos seus talleres e pertenzas en xurados. Ela foi membro dun xurado en AniFest, Annecy, Bilbao, Douarnenez, Espinho, Hiroshima, Krok, Utrecht e Zagreb.

Desde 2003 traballa para PHFTP producións-Tokyo-Xapón ("Fukushima Folkstales", "Ascensor Espacial: O soño científico futuro", do director Pascal Roulin). Hoxe en día, figura no Centro Pompidou de París.

Monique Renault gañou moitos premios coas súas películas entre as que un Oso de Ouro en Berlín. Recentemente a súa obra foi mostrada como l'émancipé arte no Centro Pompidou de París.

Monique Renault, l'art émancipé - Bande-annonce
Cargado por centrepompidou. - Mira videos web originales.

Mafalda

Hoxe toca compartir con tod@s vós a historia desa irreverente nena que plantou cara ao mundo dos maiores, en liza pola defensa dos ideais de respecto e igualdade social. Nas procuras pola rede en ocasións atopámonos con pequenas xoias, que dende mulleres animando gústanos gozar na vosa compañía. Pois ben, esta é a súa historia:

"O 29 de Setiembre de 1964 apareceu por primeira vez unha tira de Mafalda.

O seu autor, Joaquín Salvador Lavado, Quino, non sospeitaba entón que as reflexións postas en boca deste personaxe serían traducidas a 26 idiomas (desde o xaponés, italiano e portugués, até o grego, francés e holandés), e que os seus libros venderían, só en Arxentina, 20 millóns de exemplares. Pasaron 30 anos desde aquela historieta inicial e 20 desde que Quino debuxouna por última vez. Con todo, segue tan vixente como entón. O dez únicos libros da serie continúan reimprimiéndose unha e outra vez en todo o mundo.

A primeira aparición pública de Mafalda tivo lugar hai máis de 35 anos, o 29 de setiembre de 1964, na revista "Primeira Plana".

No seu caso, a partera non dixo macho: o flamante personaxe que cos anos transformaríase nun estandarte de loita pola igualdade social -en tempos en que a liberación feminina aínda estaba en cueiros-, levaba os seus polleras ben postas.

"Por que muller? Non o sei. Ao principio uno non se detén a pensar nesas cousas?", di hoxe Joaquín Lavado, Quino, o creador de Mafalda.

O debuxante tampouco se puxo a pensar, tres décadas atrás, que as ideas desta nena tan enxeñosa como irreverente, tan reflexiva como contestataria, ían percorrer o mundo.

Non sospeitou que un día o escritor Xullo Cortázar chegaría a dicir: "Non ten importancia o que eu penso de Mafalda. O importante é o que Mafalda pensa de min". Moito menos que aínda que a URSS desaparecese, o mesmo que Os Beatles e a guerra de Vietnam, a mensaxe de Mafalda seguiría mantendo a mesma dose de xenialidade e, sobre todo, de actualidade.

Quino xamais imaxinou que ese ser diminuto e xenial, cunha intelixencia e sagacidade inmune aos razoamentos adultos e apenas rodeada dun apropiado universo infantil, elevaría a historieta á categoría de "contos morais".

Cunha exacta dose de simpleza e profundidade, Mafalda converteuse no personaxe de historieta que máis significa hoxe para os arxentinos.

Para Quino -dono dunha xenuína modestia-, todo empezou por casualidade e sen que el propuxésese ningunha grandeza: "En realidade Mafalda ía ser unha historieta para promocionar unha nova liña de electrodomésticos chamada Mansfield. A axencia Agnes Publicidade encargoulle o traballo a Miguel Brascó, pero como el tiña outros compromisos, pasoumo a min. Isto foi en 1963. Pero a campaña nunca se fixo e o oito tiras que debuxei quedaron gardadas nun caixón. Ata que ao ano seguinte Julián Delgado, secretario de redacción de "Primeira Plana", pediume unha historieta. Entón rescatei esas tiras e bo, aí empezou todo"

Esta anécdota, que Quino contou moitas veces, ten algúns detalles pouco coñecidos. Por exemplo, o nome do empregado da axencia que lle encargou a tira: o actor Norman Briski. "Naquel momento ese nome quedoume gravado -lembra hoxe Brascó-, porque era unha mestura do meu apelido co do debuxante Oski. Cando me chamou, esta coincidencia resultoume graciosa e fun á axencia a ver de que se trataba. Querían unha familia con pai, nai e dous fillos: un típico contexto para que aparecesen os produtos. O que necesitaban non tiña nada que ver co que eu normalmente facía, así que lle derivei o traballo a Quino, que nese momento traballaba comigo".

En canto ao exótico nome de Mafalda, o nome xurdiu da versión cinematográfica da novela "Dar a cara", de David Viñas. Nunha escena desa película aparece un bebé dentro dun berce que se chama así, e Quino adoptou o nome".

Visitade a súa páxina picando aquí

Lara Croft- "A heroína humana máis exitosa na historia dos videoxogos"

Seguindo o ronsel aberto por Chun-li no mundo do videoxogo; topámonos, en 1996, co personaxe feminino máis exitoso nesta industria, Lara Croft. Croft, que protagonizou as múltiples entregas da saga Tomb Rider en PC e consola, foi creado por Toby Gard como unha arqueóloga inglesa intelixente e atlética, ao máis puro Indiana Jones. De feito, o personaxe que Toby deseñara nun principio era de xénero masculino; pero, a gran acollida que estaban a ter os personaxes femininos na industria do lecer interactivo de mediados do noventa, enseguida fixo cambiar ao creador de opinión.

Aínda que debido á beleza da que se dotou ao personaxe, axiña comezou a recibir todo tipo de transformacións por parte dos máis dexenerados, chegando a ser considerada como unha exhaltación do machismo, os seus creadores encargáronse de manter a súa esencia, feito que pronto catapultou ao personaxe a protagonizar cómics, novelas e algunhas series animadas. Lara Croft, en poucos anos, comezou a causar tal furor en todo tipo de públicos, que se aprobeitou o feito que foi para catapultar ao personaxe á gran pantalla. Lara cobraba vida en 2001 da man de Angelina Jolie, nun filme que pasou por taquilla con máis pena que gloria; do mesmo xeito que a súa secuela, tamen protagonizada por Jolie en 2006.

Desta forma Lara Croft, volve ao mundo do videoxogo, onde non ten rival, Un claro reflexo de quen é a "A heroína humana máis exitosa na historia dos videoxogos" dato que figura nos Guinness.

Personaxes animados: Chun-Li, a primeira gran heroína

Cando en 1987, a compañía de videoxogos xaponesa CAPCOM, lanzou ao mercado dos salóns recreativos a primeira edición do videoxogo Street Fighter, nin se podían imaxinar a revolución que estaban a iniciar. A secuela lanzada ao mercado en 1991, non só sentou cátedra no mundo do videoxogo, senón que serviu de ruptura co estereotipo masculino dos videoxogos de loita.

Responsable disto foi a inclusión dun personaxe, cuxo nomee en chinés viña a significar beleza de primavera. Este personaxe era Chun-Li.

A figura de Chun-Li, conseguiu converterse, xunto a Ryu, no selo identificativo da saga de videoxogos de CAPCOM; e abriu o camiño aos personaxes femininos no mundo do lecer interactivo. Así, as compañías que a posteriori desexarón emular os éxitos conseguidos por Street Fighter, non dudarón en incluír nas súas ofertas de interactivas á "moza", situándoa sempre nun lugar preponderante.

Polo momento; e despois de 20 anos, o éxito do personaxe segue en auxe. Na súa extrapolación ás adaptacións animadas e cinematográficas que se realizarón da saga de videoxogos, ocupa un papel prominente, converténdose na gran protagonista dun nutrido elenco de figuras másculinas.

Desta forma, dende mulleres animando, realizamos unha merecida homenaxe a aquela que abriu o camiño do personaxe feminino a golpe de patada helicóptero no mundo do videoxogo: Chun-Li a primeira gran heroína interactiva.

Se queres coñecer máis sobre o personaxe clicka aquí.

Mulleres Animando: Erica Rusell

Nada en Nova Zelandia en 1951, os pais de Erica Russell emigraron a Sudáfrica en 1953, e pasou a súa infancia alí, e logrou atopar a inspiración nas tradicións populares locais, especialmente a música e danza africanas.

Trasladouse a Londres a principios de 1970, incorporouse á animación de Richard Williams e estudou pintura e trazado, adquirindo unha valiosa experiencia de axudante do veterano animador de Disney Art Babbitt. Ao longo da década de 1970 e 80 traballou para unha serie de animadores e compañías de animación (incluíndo Gerald Scarfe, Paul Vester e Morton Rocks) antes de establecer o seu propio estudo, Eyeworks, e facendo a súa dirección en solitario / debut na animación cos pés da Canción (1988).

Os seus proxectos en solitario posteriores continuaron nunha liña similar, incluíndo o nomeado ao Óscar, Triángulo (1992) e Soma (2001). O primeiro deles describe as tribulaciones dun triángulo amoroso (un home e dúas mulleres) a través do movemento puro, mentres que o segundo inspirouse na arte do grafiti, street dance e o traballo de Jean-Michel Basquiat. Ela refírese a estas películas como unha "triloxía da danza".

Como a maioría dos animadores, Russell pasa a maior parte do seu tempo facendo anuncios (como a premiada 'Sexy', feito para os pantalóns vaqueiros Levi's para a serie da Muller), produtores de vídeos musicais (Miles Davis, Elton John, Madonna, Tom Jones) e os deseños de series de televisión. Desde 1992, dirixiu a súa propia compañía de produción con sede en Londres, Gingco, coa súa parella Adam Parker-Rhodes.

Fin da Semana Especial Mulleres Animando

A Segunda Semana Especial Mulleres Animando chega ao seu fin. Tras presentar dez obras de animación do trinque no Festival, Animacam clausura esta semana especial, iniciativa que xurdiu para conmemorar o terceiro aniversario do festival, que comezou a súa andaina o 23 de xuño de 2008.

Agradecemos a todos e a todas a vosa participación, colaboración e seguimento e apreciamos a vosa atención e confianza, que nos axudan a tentar ofrecer contidos multimedia de calidade en animación. Moitísimas grazas!

Personaxes animadas: Mulan

Mulán é unha película de animación do ano 1998 dirixida por Barry Cook e Tony Bancroft, baseada na lenda tradicional chinesa de Hua Mulan. Tamén forma parte das Princesas Disney.

Mulan é unha moza en idade casadera, pero tamén é un espírito libre e é por iso que moitos a consideran unha deshonra para a súa familia e a súa cultura. No medio da dinastía ming, o imperio chinés entra en guerra cos Hunos, e o seu ancián pai é chamado ao frente. Como o seu pai xa non podía loitar, ela decide non permitilo e disfrázase de home para substituílo sen que alguén se decatase.

Unha das películas máis coñecidas de Disney a finais dos anos 90, baseada nunha popular lenda chinesa, Mulán converteuse nun dos referentes animados da factoría con máis carisma e máis coñecido polos máis pequenos.

Novas estreas na II Semana Especial de Mulleres Animando

Continuamos celebrando esta Segunda Semana Especial en Animacam de Mulleres Animando con cinco novas estreas de animación realizadas por mulleres animadoras de diferentes partes do mundo. Animación tradicional realizada sobre acetato, animación 3D, flash e stop-motion mistúranse nestas cinco novas películas no Festival para conmemorar a labor cada vez máis importante da muller no mundo da animación:nin máis nin menos que dez obras de animación.

As animadoras estonias Mari-Liss Bassovskaja & Jelena Girlin, baixo a producción do prestixio estudio Nuku Film, comparten connosco unha obra que representa unha sátira da actual sociedade de consumo e cales son as repercusións que pode causar cara un ciudadano moi particular, namorado dunha telenovela sobre unha heroína. A animadora taiwanesa Meower Wu amósanos un clip multimedia creado para representar o día a día dun actor que recibe a prensa, e resposta as clásicas preguntas sobre o seu afán polo diñeiro e a fama. Ao mesmo tempo, a animadora valenciá Ángela Barreiro presenta un videoclip na categoría Multimedia: My own gravity, unha canción do grupo Metropol que fala da pescuda do propio espazo de cada un.

María Lorenzo Hernández, tras ser protagonista nun artigo sobre o seu particular xeito de levar a cabo a animación máis tradicional, presenta unha animación de referencia: Retrato de D. A través da súa obra, realiza unha clara mención e ofrenda á súa inspiración, o animador suízo, Georges Schwizgebel, que pinta con acrílico, gouache e outros pigmentos sobre milleiros de acetatos- un proceso herdado da animación clásica. Finalmente, a animadora colombiana Cecilia Traslaviña, profesora de animación na facultade de Artes da Universidad Javeiana, participa en Animacam con Almas Santas, Almas Pacientes, unha reflexión sobre o drama familiar que permanece nas persoas logo da perda dos seus seres máis queridos.

Mulleres en Animacam: Caroline Attia

Caroline Attia narra a curta vida dunha pequena nena que se atopa cunha pistola cargada no dormitorio dos seus pais. Unha curtametraxe que pretende mostrar o perigo das armas nos fogares particulares, que poden carrexar nefastas consecuencias.

De Nova York a París, desde a ilustración á animación, Caroline Attia combina deseño de personaxes, a moda, a danza e o movemento para crear o seu traballo e pór a vida nel.

Tras estudar na ENSAD en París e SVA en Nova York, dirixiu a súa primeira curtametraxe Tango sur Scie que foi seleccionado en varios festivais de animación. Logo comezou a traballar como ilustrador freelance e director de animación para a web comercial e corporativa, de difusión e revistas.

Carolina dirixiu comerciais para Colorado, Lielans & Partner, Martin e Williams, e as axencias de Publicis TF1, anuncios para MTV Asia, Fille de televisión, e en parte dirixido máis dunha promoción para a canción do Rin 'Desperate For Love'.
Entre os seus traballos dirixiu un anuncio de servizo público para pór fin á violencia armada, un comercial de Zespri, o deseño de difusión para MTV, e actualmente está a traballar no seu propio proxecto de curtametraxes.

O traballo de Caroline en ilustración apareceu en revistas como ELLE, o New York Times, a atmosfera, Epok, SVM Mac.

END GUN VIOLENCE from Caroline Attia on Vimeo.

II Semana Especial: Mulleres Animando en Animacam

Despois de realizar unha semana de homenaxe ás animadoras en Mulleres Animando, debido á cantidade inxente de aportacións realizadas por mulleres que presentan os seus filmes ao Festival, adicamos unha nova entrega de animacións feitas e desenvolvidas por animadoras. Achégannos historias intelixentes, de denuncia social contra a guerra e contra as armas, poemas visuais e poéticos e historias doces e cercanas a modo de fábula nas que podemos aprender moi interesantes moralexas.

Duas animadoras francesas presentan en Animacam dous filmes de moi boa calidade. É o caso de Joanna Lurie, a cal participa coa súa obra Le silence sous l´ecorce, unha fábula que emprega a mistura entre o 2D e o 3D, na que os animaliños teñen que averiguar e loitar contra os perigos que lles acechan no seu entorno. Caroline Attia narra a curta vida dunha pequena nena que se topa cunha pistola cargada no dormitorio dos seus pais. Unha curtametraxe que pretende amosar o perigo das armas nos fogares particulares, que poden acarrear nefastas consecuencias.

A venezolana Julie Hermoso, participante nas dúas anteriores ediciones en Animacam, combina de novo a beleza visual xunto coa lírica, nesta ocasión, unindo ambas disciplinas para crear Un Poema Mudo. A xovencísima animadora Azadeh Moezzi, amósanos unha tenra historia entre o amor paternal que un fillo sinte polo seu pai, o rei. Pode o amor dun fillo cambiar o destino do trono? A artista pretende respostar a esta pregunta con esta obra. Por último, a animadora austríaca Pascale Osterwalder, narra dun modo versado e rítmico os acontecementos transcorridos en Viena en 1848, cando o ministro de guerra Conde de Latour, convirte a represión do goberno nunha revolta en plena revolución húngara.

Mulleres Animando: Joana Toste

Joana Toste é unha animadora portuguesa, nacida en maio de 1970, graduada en Deseño Industrial, despois de asistir a un curso de posgrao organizado pola Escola de Arte de Glasgow e o Centro portugués de Deseño.

Desde entón, nunca deixou de traballar en animación, colaborando con distintos estudos e realizar os seus propios proxectos, dedicándose a traballar en ilustración, a escenografía, talleres de orientación para nenos e a creación de sitios para Internet.

Entre o seu filmografía destacan obras Serao, Guisado de galinha, Piu-Toc-Nham, Menu ou A dama da lapa, traballando con produtoras como Gomtch-gomtch, Zeppelin Filmes e Filmógrafo.

Personaxes animadas: Catwoman

Catwoman, tamén chamada "gatúbela" nalgúns países latinoamericanos, foi creada por Bill Finger e Bob Kane de Dc Cómics, e realizou a súa primeira aparición en Batman N° 1. O seu verdadeiro nome, Selina Kyle, vén derivado da deidade lunar Selene e fai unha clara referencia á palabra "felina"

Nas súas orixes, Catwoman era unha ladroa de xoias de luva branca, disfrazada con traxe de gato e inimiga de Batman. A complexidade da personaxe foi aumentando a medida que pasaron os anos. Como antagonista da serie de cómics, destacan entre as súas habilidades: a axilidade propia dun felino, a súa capacidade e figura atlética e a curiosa sensualidade que desprende, que chega a provocar que exista entre ela e Batman, unha evidente atracción física e sexual, unida tamén ao romanticismo.

Máis adiante, indagaremos máis acerca das peculiaridades, as orixes, os matices e a personalidade desta curiosa personaxe, unha das máis aclamadas e coñecidas personaxes femininas de cómic e animación.

Tricky Women Festival

Tricky Women Festival é unha iniciativa realizada desde Viena, Austria, e este ano celébrase a súa 7 ª edición. Neste Festival congréganse gran cantidade de mulleres animadoras e dirixentes das principais produtoras de animación de Europa, América e Asia. Celebrouse o pasado mes de marzo de 2010.

Das 38 películas houbo unha gran competencia, e o Xurado seleccionou aos gañadores da Women Tricky 2010. O xurado deste ano foi Julie Roy (CA, produtora para a Animación e o estudo da Mocidade do National Filme Board de Canadá), Jayne Pilling, (GB, director dos Premios británicos de Animación) e Barbara Musil (AT, artista e profesor

Signe Baumane gañou o Premio da Cidade de Viena, por valor de 4.000 euros, com a súa película "Birth" (US / IT 2009). Tricky Women 2010 tamén se dedica un apartado especial no Programa a Signe Baumane.

Hoxe en Animacam: Always beside de Justina Svambaryte

As cinco en punto é a hora para tomar unha taza de té cos teus seres queridos. Algúns dos nosos paretes aínda viven preto nosa e algúns deles xa marcharon. Mais ningún deles perdería a oportunidade de pasar algún tempo xuntos e cunha taza de té.

Tras participar con outra obra de animación en Animacam baixo o título de The lost glove, a xovencísima animadora lituana, presenta este novo traballo en 2D que nos transmite tenrura e nostalxia cara aos seres queridos que xa non están entre nós.

Justina Švambarytė naceu en Vilnius -Lituania- o 30 de setembro de 1987. Desde ese día, Justina quería ser unha artista. Despois de 22 anos, terminou en Vilnius na Escola Superior de Deseño e Construción e converteuse oficialmente nunha deseñadora.

Mulleres Animando: Maite Ruiz de Austri

Maite Ruiz de Austri é unha escritora, guionista e directora de cinema e televisión española, especializada en programas para destinados a público infantil. É a única muller directora de longametraxes de animación do cinema español. Até o momento dirixiu cinco películas e unha serie para televisión.

Pertence a CIMA, (Asociación de Mulleres Cineastas) e é membro da Academia de Ciencias e Artes Cinematográficas de España. Entre os numerosos e importantes premios que recibiu na súa dilatada carreira destacan: dous Premios Goya á mellor película de animación por El regreso del viento del norte (1995) e por Qué vecinos tan animales! (1999), dúas medallas de Ouro en The Houston International Filme Festival e medalla de prata e medalla de bronce en The New York TV Festival. Entre as súas últimas producións, destaca Animal Channel, pola que foi nomeada en 2008 a mellor longametraxe de animación nos premios Goya da Academia do Cinema Español.

Hoxe en Animacam: 2-Act I de Borislava Zahova

Este proxecto combina a música e elementos visuais á perfección, creando un novo mundo multimedia inspirado nos sons abstractos, de 2 de pianos. É esencialmente a procura do transcendente á unidade que impulsa este proxecto. 2 Que é? É a suma de 1 + 1 e cando as 2 metades convértense nun? Esta película non dá respostas. Simplemente visualiza o proceso de dúas identidades separadas que loitan coas súas propias debilidades, fortalezas, as similitudes e as diferenzas na maneira de chegar a selo.

Borislava Zahova presenta unha nova obra a esta edición de Animacam. Tras participar con outros dous filmes experimentais - Open e Meaning- a autora búlgara mostra 2 Act I: na pescuda da creación dun novo universo multimedia que mistura os sons cos efectos visuais.

A muller na encrucillada do audiovisual

Hoxe celébrase a inauguración oficial das Xornadas de Cinema e Vídeo de Galicia (Xociviga) ao nove da noite cunha gala no Auditorio do Carballiño presentada pola actriz Camila Bossa.

A pesares de que a gala se celebra á noite, ao longo da xornada de hoxe producíronse diversos acontecementos. Entre eles, destaca a benvida oficial da concelleira de Educación e Cultura María Asunción Rivero Hermida, que saudou e animou aos participantes no curso de extensión universitaria «A muller na encrucillada do audiovisual».

Este curso-taller durará até mañá á noite e ofrecerá conferencias e mesas redondas nas que se analizará a presenza das mulleres no mundo do cinema e outros soportes audiovisuais, tanto desde o punto de vista interpretativo como nas facetas de guionistas, directoras, técnicas ou produtoras. O curso, foi presentado ao mediodía pola directora do Instituto da Muller, Laura Seara, nun curso integrado nun apartado especial que dedica o festival ao cinema en feminino. Haberá longametraxes, documentais e curtametraxes realizadas por mulleres e tamén un ciclo homenaxe á cineasta uruguaia Manane Rodríguez.

Jessica Rabbit: a muller fatal animada

Jessica Rabbit é, sen dúbida, a máis exuberante e a muller máis fatal das personaxes femininos de debuxos animados. A esposa do coello Roger Rabbit destaca polas súas anchas cadeiras, os seus andares candenciosos e a súa voluptuosidad. Nacida o 14 de novembro de 1922 en Los Ángeles (segundo a recreación dos ambientes da película Quen enganou a Roger Rabbit? e creada polos debuxantes de Touchstone Pictures e Amblint Entertainment), é considerada a personaxe feminina máis sexy da historia da animación, por diante de Betty Boop.

A súa figura inspírase en anteriores mulleres fatais da historia do cinema: Verónica Late, Rita Hayworth e Lauren Bacall. A personaxe conta coa voz de Kathleen Turner e as cancións de Amy Irving. Considerada un fito no mundo da animación e un mito erótico para moitos, Jessica simplemente di: "Eu non son mala, é que me debuxaron así"

Women Make Movies (As mulleres fan cine)

A directora executiva de Women Make Movies, Debra Zimmerman, sinala que a actividade de WMM durante case 40 anos ten moitísimo mérito e moitísimas celebracións para esperar. Os proxectos que saen do WMM gañaron premios Óscar, Emmy e Peabodies. A Organización representa 30 países e máis de 400 artistas. Pero o máis importante, é que representan a presenza feminina no mundo do cinema. Xunto con tres estreas cinematográficas, case 10 a nivel nacional nos Estados Unidos de emisión de películas deste ano e firmes candidatas a recibir os galardóns máis importantes, "estamos a axudar a máis mulleres cineastas a introducirse neste mundo e a gañar máis diñeiro en concepto de regalías aos cineastas que nunca tiveron oportunidades", afirma Zimmerman.

Todo o staff técnico da Organización cre relevante sinalar a vangarda desa perspectiva que é, segundo Zimmerman, "que a corrente principal da que se nutre o cinema nace da perspectiva dunha muller". En particular, as mulleres cineastas buscan en WMM unha axuda para a distribución, unha compoñente clave do grupo que, segundo a súa páxina web, é o distribuidor "líder de películas da muller e cintas de vídeo en América do Norte". Cunha colección de máis de 500 títulos, a asociación xa organizou exposicións e mostras por todo o país, nunha variedade de lugares tradicionais e non tradicionais, pasando de sitios como os museos e universidades aos cárceres ou hospitais.

"Cando a xente pregúntame... E que hai de Men Make Movies? Eu respóndolle: Xa existe. Chámase Hollywood!" Zimmerman ri. "O Movemento é unha organización pequena entre os moitos que pon ás mulleres primeiro. Se nos fixamos na porcentaxe das películas feitas polas mulleres nos principais festivais, en televisión ou nas salas de cinema, parece claro que aínda hai unha tremenda necesidade de WMM."

Mulleres en Animacam: Marija Milanovic

Marija Milanovic naceu 1972 en Kraljevo. Graduada en animación na "Escola de Cinema de Dunav", foi alumna do profesor Rastko Ciric - que tamén participou en Animacam coa súa animación Fantasmagorie. A película "Shadow and its man" era o seu proxecto final (que presentou na Segunda Edición de Animacam.tv, do mesmo xeito que as outras dúas obras de animación de abaixo.)

Marija Milanovic é unha animadora serbia con moitísima experiencia. Ela traballou desde hai varios anos para realizar animacións diferentes, rechamantes e moitas delas acudiron en representación da animación serbia en moitos países e festivais. Ela deu unha incrible achega a Animacam con tres obras de arte:

HOW DID THE LILY ARISE? conta a historia dun amor tráxico, na reflexión da natureza; inspirado pola canción Ofelia de Arthur Rimbaud. A natureza, plantas, flores ... son os protagonistas nesta arte. Tomando un punto de vista difícil de ver, pero fácil de sentir, é unha das animacións máis coñecidas da artista.

SENKA I NJEN COVEK (unha sombra e o seu home, traducido) fala dun home que camiña, seguido da súa sombra, pero non por moito tempo ... Estrañado polos temores e as precaucións, a autora trátanos de mostrar as distintas maneiras de entender o mesmo sentimento.

NAIVNA PRICA (HISTORIA SINXELA) é o último traballo coñecido da animadora. Un mozo de campo atópase na gran cidade por primeira vez. Esta animación máis cómica e burlesca, a autora dános unha visión clásica da volta a un sentido diferente e a comprensión, empregando o éxodo rural como metáfora...

Muller Creadora: Arte, cultura e creatividade

2009 foi o "Ano europeo da Creatividade e a Innovación" e tal foi o motivo de conmemoración da III edición de Muller Creadora en Estremadura. Dita iniciativa celebrou este terceiro ano que demostra unha vez máis que mulleres e homes estamos a loitar pola igualdade, a non discriminación en todos os ámbitos e a sensibilización a toda a sociedade.

Muller Creadora 2009 abriu desde Estremadura un espazo para a manifestación artística, creativa e cultural expresada por mulleres, froito das súas inquietudes e intereses. Pero ademais, Muller Creadora pon a atención en Arte, Cultura e Creatividade como ferramenta de traballo para a transformación social.

Mulleres procedentes de diferentes partes do mundo, que destacan polo seu labor e constancia contorna ao emprendimiento artístico e cultural con fins sociais, foron as protagonistas do Encontro Muller Creadora 2009. A organización está a traballar para presentar a IV edición deste certame estremeño que tanto seguimento e éxitos acadou.

María Lorenzo: entre retratos e acetatos

María Lorenzo Hernández é unha alicante de 33 anos, que realiza "Retrato de D" en 2004 tras o seu paso por Belas Artes na Politécnica de Valencia, onde tras uns primeiros traballos na animación que alcanzan certa repercusión, realiza "La pantera de Rilke",(2000) onde experimenta co concepto de pintura animada. "Retrato de D" confirma a súa posición como cineasta profesional, sendo premiado en numerosos festivais españois e participou en festivais como o de Annecy (Francia), o festival de Zagreb ou o Animamundi de Brasil.

Nos seus inicios, sentía paixón pola pintura, pero vía o uso do caballete como anticuado, mentres que a animación sobre acetato, pintando, resultáballe moi atractiva. A través da súa obra, realiza unha clara mención e ofrenda á súa inspiración, o animador suízo, Georges Schwizgebel, que pinta con acrílico, gouache e outros pigmentos sobre milleiros de acetatos. A pintura acrílica sobre acetato é un proceso herdado da animación clásica -hoxe en día xa ninguén os usa-, pero María atopou o modo de innovar respecto diso, dándolle a volta ao soporte e pintando por diante, coma se estivese sobre lenzo ou papel, de maneira que a forma pintada vibra dunha imaxe a outra.

Ao final deste artigo, compartimos unha imaxe dunha das súas últimas obras, La Flor Carnívora, un novo éxito da animadora, presente en múltiples festivais.

DONA´M CINE: Festival por e sobre mulleres

O Festival chámase DONA´M CINE e trátase do I Concurso Internacional de Curtametraxes Solidarias realizadas por mulleres sobre mulleres. O prazo de recepción de obras é até o próximo 25 de outubro e é un festival online que conta co apoio de múltiples entidades e asociacións e que é descrito pola Organización do modo que segue:

DONA'M CINE é un proxecto audiovisual impulsado pola Asociación Entrepueblos/Entrepobles/Entrepobos/Herriarte, que traballa en cooperación solidaria desde hai máis de 20 anos, e a produtora Dobre Banda, cunha ampla experiencia en cinema e documentais de contido social. Este proxecto recibe apoio financeiro da Agència Catalá de Cooperació ao Desenvolupament (Generalitat de Catalunya) e l´Ajuntament d´Olèrdola do Penedès.

DONA'M CINE é un festival que establece un punto de partida cara á construción colectiva dunha rede de intercambio en internet de materiais audiovisuais feitos por mulleres, que contribúan a consolidar procesos de empoderamiento das mulleres e a potenciar relacións de equidade entre homes e mulleres nunha sociedade máis xusta, inclusiva e solidaria. DONA'M CINE é unha oportunidade para documentar o noso presente, para escribir nosa propia historia dende a diversidade de identidades sociais, culturais, indíxenas, territoriais - áreas urbanas ou rurais-, sexuais, relixiosas ou agnósticas...

O xurdir do cómic feminino

A comezos do século XX, xunto co nacemento do cómic e outras manifestacións artísticas, a cultura parecía ser nada mais que un patrimonio exclusivo do sexo masculino, tanto polo que ten que ver con vivencias e experiencias, como pola relevancia que se lle outorgaba tanto como espectador e consumidor de contido cultural como polo protagonismo que se lle concedía nas obras. Tal é o caso nos primeiros cómics que xurdiron, que tiñan como personaxe principal a un home (xeralmente, enxalzándoo como unha figura épica e heróica).

Por iso, é comprensinble que a traxectoria do cómic feminino non puidese despegar, dado o marco sociohistórico no que estaba encadrada o pensamento da sociedade, e que se dese dita situación case desde o primeiro momento en que os primeiros cómics comezaron a saír de forma regular ao mercado.

Dalgunha maneira, os homes condicionaron o desenvolvemento e talante dos primeiros cómics dedicados á muller; mellor devandito, en realidade foron eles os que os crearon. Aos poucos, co paso dos anos, fóronse dando paso a creadoras de cómic (artistas, debuxantes e deseñadoras) así como a crear personaxes femininos de cómic que despois terían a súa versión animada.

Existen múltiples exemplos de personaxes femininos de cómic relevantes, que adquiriron tamén o rol de heroína: quizais o máis popular é Wonder Woman, que se converteu en todo un fito nos Estados Unidos. O personaxe de DC Cómics pasou a ter unha versión animada para televisión, unha versión de serie en ficción e películas de animación.

Sabías que Mafalda ten película dende o 79?

Pola época en que finalizaba a historieta, no ano 1973, Canal 11 de Buenos Aires (Arxentina) comezaba a emitir unha serie de curtas animadas, producidos por Daniel Mallo, onde os personaxes de Quino dialogaban.

Isto deu orixe, posteriormente, á película de Mafalda, a cal foi realizada no ano 1979 e estreada en Arxentina no ano 1981, en Buenos Aires. A longametraxe, producida novamente por Daniel Mallo, contou coas animacións de Jorge Martín (Catú), música de Riz Ortolani, guión de Alberto Cabado, e dirección de Carlos Márquez. Como era unha montaxe das curtas feitas para a televisión, no filme non había un nexo entre unhas historias e outras, o que, de todos os xeitos, non lle facía perder a esencia ao personaxe. Duraba 75 minutos, e no ano 1982 estreouse en España co nome de "O mundo de Mafalda".

Heidi: esa sorrinte nena dos Alpes

A personaxe de Heidi xorde dun libro infantil de homónimo nome, polo que a autora Johanna Spyri logrou o recoñecemento e a fama internacional. Neste libro nárrasenos a historia dunha nena pequena que vive nos Alpes suízos próximos á fronteira con Austria. Na personaxe de Heidi destacan os valores humanos e o amor cara á natureza cos que conquistou non só á poboación infantil, senón que, xentes de todas as idades sentiron atraídas pola maxia da nena.

Será en 1974 cando do salto á pequena pantalla, de mans do animador nipón Shojo Haiji, logrando un éxito sen precedentes a nivel internacional. Na serie de cincuenta e dous episodios nárrasenos as vivencias desta nena orfa, que nun principio vive nas montañas co seu avó e as que se ve obrigada a abandoar para ir á cidade como señorita de compañía doutra nena de clase social alta. Esta viaxe fai unha clara alusión á Segunda Revolución Industrial e ao éxodo do campo á cidade, contrapondo dous mundos distintos vistos desde os inocentes ollos da nena.

En 1975 emítese en España en Televisión Española, e sentará un éxito sen parangón na época. Con ela introdúcese o anime non só en España, senón tamén en Europa, e serve de punto de partida á introdución mundial do anime tanto no vello continente como en EE.UU.

Cousas de mulleres

Esta é a curtametraxe Cosas de Mujeres, dirixida por Lorena Méndez e Alejandra Rotondi.
Aquí achegámosvos a sinopse por parte das artistas!

A curta mostra un día na vida desta muller, que a angustian os mandatos e o que "debe" ser e facer todos os dias. Doutra banda, as fantasías ocórrenselle mentres fai o domestico e o cotián. Coas súas fantasías logra darlle un "voo" a esa vida repetitiva. O que vai en branco e negro é a rutina , pero paralelamente vai pasando a súa fantasia, a súa imaxinación, o que se lle ocorre pensar mentres fai as tarefas cotiás, e isto vai en cores.

A idea é que a pesar do rutineiro da súa vida, pode acharlle un aspecto creativo e unha posibilidade de goce á súa existencia. O obxectivo é cuestionarnos e reflexionar que as mulleres non estamos cativas, que temos a posibilidade de cambiar, os mandatos, o instaurado, o posto, por que xustamente, ten que ser asi? por tradicion? por costume? Polo que sexa.. repensar os roles, os mandatos... hai que darse conta diso, e da propia responsabilidade sobre o que acatamos; xa que a ninguén lle serve ocupar lugares por ocupalos, se non é desde o sentido.

Mulleres en Animacam: Inma Carpe

Inma Carpe é unha animadora danesa de orixe español. Valenciana de nacemento, desenvolveu a súa carreira profesional en España, Cuba, Alemaña e Dinamarca. Presente en numerosos festivais de animación coma Anifest en Praga ou Animamundi en Sâo Paulo, desenvolveu gran parte da súa carreira entre España e Alemaña, aínda que actualmente se atopa afincada en Dinamarca.

Despois de outras obras coma Peace, Whispering, The little head riding hood ou AIDS (estas dúas últimas presentes na actual edición de Animacam), Inma participou na Segunda Edición de Animacam con dúas curtametraxes: In the winter palace- unha alegoría sobre o mundo onírico e o real e a pescuda do equilibrio perfecto entre ambos, coa que resultou gañadora na categoría Retrospectiva- e Prayer in the night – a historia de amor entre a lúa e o sol, e como esquivar a noite para poder estar xuntos. Ambas figuras astrais adoptan forma humana, para facer os seus soños, realidade- .

Personaxes animados: Minnie Mouse

Minnie Mouse é un personaxe de debuxos animados, dos estudos Walt Disney Pictures. É a eterna noiva de Mickey Mouse e xunto a el debutou en Plane Crazy, o 15 de maio de 1928, aínda que alcanzou o éxito xunto a Mickey no terceiro episodio de ambos, Steamboat Willie.

A noiva de Mickey Mouse

Minnie Mouse, eterna compañeira sentimental de Mickey Mouse, é unha ratona negra que viches saia, enaguas e tacóns na maioría das curtas. Na súa primeira aparición tan só lucía unha saia e as súas enaguas, mentres que na segunda curta The Gallopin' Gaucho xa usaba tacóns e un sombreiriño cunha flor.

Tivo pouco protagonismo nas curtas. Tan só aparecía como a compañeira sentimental de Mickey Mouse, e en varias ocasións era salvada de Pete Pata Pau, o gato inimigo de Mickey Mouse. É de temperamento doce e asustadizo, aínda que de moito carácter cando se enfada.

Matrimonio

Walt Disney dixo nunha entrevista do ano 1933: «In private life, Mickey is married to Minnie». (traducido: «na súa vida privada, Mickey está casado con Minnie»). Moitas persoas escribíanlle a Disney preguntándolle iso, xa que nalgunhas películas aparentaban estar casados e noutras non. O importante para as películas, é que Minnie é a muller ao seu lado, tanto cando se trata de historias nas que Mickey corteja a unha moza, a cal sempre é Minnie, ou nas que aparecen como un matrimonio. Na serie House of Mouse, Mickey menciona o seu aniversario con Minnie, o que implica que están casados.

Persépolis de Marjane Satrapi

Persépolis é a historia autobiográfica da iraniana Marjane Satrapi, a historia de como creceu nun réxime fundamentalista islámico que a acabaría levando a abandonar o seu país. O cómic empeza a partir do ano 1979, cando Marjane ten dez anos e desde a súa perspectiva infantil é testemuña dun cambio social e político que pon fin a máis de cincuenta anos de reinado do sha de Persia en Irán e dá paso a unha república islámica.

A historia duns antepasados ilustres (o seu bisavó foi o último rei da dinastía persa dos Qadjar), unha familia que se opón activamente ao goberno do Sha, as manifestacións, a diferenza de clases sociais ou a marxinación da nena son algunhas das pezas do quebracabezas que Marji esfórzase por compor coa intención de comprender o mundo que a rodea. Á vez que vai crecendo, Marjane dáse conta de que o novo réxime islámico polo que loitaron os seus pais caeu en mans dos integristas e que non trae consigo nada bo.

O segundo álbum de Persépolis ocupa o período de 1980 a 1984 e ten como transfondo a guerra entre Irán e Iraq a metade do oitenta e o inicio da súa adolescencia, onde coñeceremos, por exemplo, da súa afección a grupos musicais prohibidos polo réxime islámico, e algúns dos problemas en que se mete xa de ben noviña polo seu carácter rebelde. O terceiro álbum céntrase nas múltiples penurias e peripecias vitais que vivirá a autora en Austria entre 1984 e 1989, onde é enviada a vivir polos seus pais para protexela tanto dos bombardeos como dos problemas legais nos que podería acabar de continuar coa súa conduta, que non sempre se adecuaba aos costumes propugnados desde o goberno islámico. O cuarto e último presentará o seu regreso a Irán, unha época en que realiza os seus estudos de belas artes en Teherán, e tras vivir en Europa varios anos explícanos como ten que volver afacerse novo ás condicións de vida baixo o réxime chiita do aiatolá.

O 27 de xuño de 2007 estreouse en Francia a película que adapta á animación os dous primeiros álbums do cómic, codirigida e coescrita entre a propia Satrapi e Vincent Paronnaud. A animación está realizada enteiramente en branco e negro, e que conta na versión francesa coas voces de Catherine Deneuve (admiradora confesa do traballo de Satrapi) e a súa filla Chiara Mastroianni, nos papeis da nai de Satrapi e da propia protogonista respectivamente. Con motivo da presentación da película dentro da selección oficial do festival de Cannes en maio de 2007 (algo que non sentou ben ás autoridades iranianas). A película conseguiu finalmente o Premio Especial do Xurado no Festival de Cannes 2007, en Francia nos Premios César de 2008 gañou os premios ao Mellor Primeiro Filme e Mellor Adaptación (e recibiu outro catro nomeamentos) e en EEUU foi nomeado nos Oscars de 2008 ao premio á Mellor Película de Animación (que finalmente gañaría Ratatouile).

Mulleres Animando: Chelo Loureiro

Con estudos de Delineación e Enxeñaría Técnica, Chelo Loureiro iniciou a súa carreira profesional como técnica no sector naval, continuando a súa formación académica e especializándose na xestión de empresas con actividades no sector da Comunicación "La Voz de Galicia, Diario de Ferrol e da Cultura", Artes Plásticas e Audiovisuais (Grupo Sargadelos, Lúa Films).

No 2004, Chelo Loureiro incorpórase a Continental Producciones para tomar a dirección da división de Animación. Foi a produtora executiva de obras como:
- "Pica Pica Circus": Longametraxe de animación dirixido por Tomás Conde e Virginia Curiá. 80 min.
- "De Profundis": Longametraxe de Animación dirixido por Miguelanxo Prado. 75 min.
- "A Crise Carnívora": Longametraxe de Animación dirixido por Pedro Rivero. 80 min.
- "A Flor máis grande do Mundo": Curtametraxe de Animación dirixido por Juan Pablo Etcheverry. 10 min.
- "Soños dende o Abismo": Documental dirixido por Sandra Sánchez, 58 min.
- "E Por Que?": Serie de animación. 52 capítulos x 30 seg.

Na pasada edición de Animacam, Continental Producciones presentou a obra O Soldadiño de Chumbo, de 2008, dirixida por Virginia Curiá e Tomás Conde. Actualmente, Chelo conta desde hai dous anos coa súa produtora propia: Ábano Producións.