Hoxe toca compartir con tod@s vós a historia desa irreverente nena que plantou cara ao mundo dos maiores, en liza pola defensa dos ideais de respecto e igualdade social. Nas procuras pola rede en ocasións atopámonos con pequenas xoias, que dende mulleres animando gústanos gozar na vosa compañía. Pois ben, esta é a súa historia:
"O 29 de Setiembre de 1964 apareceu por primeira vez unha tira de Mafalda.
O seu autor, Joaquín Salvador Lavado, Quino, non sospeitaba entón que as reflexións postas en boca deste personaxe serían traducidas a 26 idiomas (desde o xaponés, italiano e portugués, até o grego, francés e holandés), e que os seus libros venderían, só en Arxentina, 20 millóns de exemplares. Pasaron 30 anos desde aquela historieta inicial e 20 desde que Quino debuxouna por última vez. Con todo, segue tan vixente como entón. O dez únicos libros da serie continúan reimprimiéndose unha e outra vez en todo o mundo.
A primeira aparición pública de Mafalda tivo lugar hai máis de 35 anos, o 29 de setiembre de 1964, na revista "Primeira Plana".
No seu caso, a partera non dixo macho: o flamante personaxe que cos anos transformaríase nun estandarte de loita pola igualdade social -en tempos en que a liberación feminina aínda estaba en cueiros-, levaba os seus polleras ben postas.
"Por que muller? Non o sei. Ao principio uno non se detén a pensar nesas cousas?", di hoxe Joaquín Lavado, Quino, o creador de Mafalda.
O debuxante tampouco se puxo a pensar, tres décadas atrás, que as ideas desta nena tan enxeñosa como irreverente, tan reflexiva como contestataria, ían percorrer o mundo.
Non sospeitou que un día o escritor Xullo Cortázar chegaría a dicir: "Non ten importancia o que eu penso de Mafalda. O importante é o que Mafalda pensa de min". Moito menos que aínda que a URSS desaparecese, o mesmo que Os Beatles e a guerra de Vietnam, a mensaxe de Mafalda seguiría mantendo a mesma dose de xenialidade e, sobre todo, de actualidade.
Quino xamais imaxinou que ese ser diminuto e xenial, cunha intelixencia e sagacidade inmune aos razoamentos adultos e apenas rodeada dun apropiado universo infantil, elevaría a historieta á categoría de "contos morais".
Cunha exacta dose de simpleza e profundidade, Mafalda converteuse no personaxe de historieta que máis significa hoxe para os arxentinos.
Para Quino -dono dunha xenuína modestia-, todo empezou por casualidade e sen que el propuxésese ningunha grandeza: "En realidade Mafalda ía ser unha historieta para promocionar unha nova liña de electrodomésticos chamada Mansfield. A axencia Agnes Publicidade encargoulle o traballo a Miguel Brascó, pero como el tiña outros compromisos, pasoumo a min. Isto foi en 1963. Pero a campaña nunca se fixo e o oito tiras que debuxei quedaron gardadas nun caixón. Ata que ao ano seguinte Julián Delgado, secretario de redacción de "Primeira Plana", pediume unha historieta. Entón rescatei esas tiras e bo, aí empezou todo"
Esta anécdota, que Quino contou moitas veces, ten algúns detalles pouco coñecidos. Por exemplo, o nome do empregado da axencia que lle encargou a tira: o actor Norman Briski. "Naquel momento ese nome quedoume gravado -lembra hoxe Brascó-, porque era unha mestura do meu apelido co do debuxante Oski. Cando me chamou, esta coincidencia resultoume graciosa e fun á axencia a ver de que se trataba. Querían unha familia con pai, nai e dous fillos: un típico contexto para que aparecesen os produtos. O que necesitaban non tiña nada que ver co que eu normalmente facía, así que lle derivei o traballo a Quino, que nese momento traballaba comigo".
En canto ao exótico nome de Mafalda, o nome xurdiu da versión cinematográfica da novela "Dar a cara", de David Viñas. Nunha escena desa película aparece un bebé dentro dun berce que se chama así, e Quino adoptou o nome".
No hay comentarios:
Publicar un comentario